ခုတစ္ႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း သတင္းေတြကို ညစဥ္ ၈ နာရီမွာ တီဗီေရွ႕မွာ ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေမးခြန္းေမးတယ္။ အဆုိတင္တယ္။ ျပန္ေျဖတယ္။ ျပန္ေဆြးေႏြး တယ္။ အတည္ျပဳတယ္။ ဒီသတင္းေတြကိုပဲ ေန႔စဥ္ နားေထာင္ ေနရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ အားမရဘူး ခင္ဗ်ား။
ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ႀကီးကို ဘယ္လုိျပန္လည္ ထူေထာင္ၾကမယ္ ဆုိတဲ့ အားမာန္ အျပည့္ပါတဲ့ ... ထူးကဲတဲ့ ဥာဏ္ပညာ အျပည့္အ၀ရွိတဲ့ ... ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ အလြန္ အံ့ၾသသြားေစမယ့္ ... ခုန္ထၿပီး လက္ခုပ္လက္၀ါး ထတီးခ်င္စိတ္ ေပါက္ေစမယ့္ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္၊ အႀကံဥာဏ္သစ္ ေတြကို အလြန္ ၾကားခ်င္လွပါတယ္။
ဒီေန႔အထိ မၾကားရေသးပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မြန္ေဒသရဲ႕စကားနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ သတင္းေတြက “အိပဲ့၊ အိပဲ့ႏွင့္ ကေနာ့” တဲ့ သတင္းေတြပဲ မ်ားေနပါတယ္။
ဒီၾကားထဲ ရခိုင္ျပႆနာ ေပၚလာတာကလည္း အလြန္ စိတ္ညစ္စရာ တစ္ခုေပါ့ ခင္ဗ်ား။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံကို ခ်က္ခ်င္း ဦးေမာ့ေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်င္ရင္ ျပဳလုပ္လို႔ ရတယ္ခင္ဗ်ား။
အဂၤလိပ္ စကားပံု တစ္ခုရွိပါတယ္။
There is a will, there is a way တဲ့။
ဆႏၵရွိရင္ နည္းလမ္းရွိတယ္ေပါ့ ခင္ဗ်ား။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အာဏာက သမၼတမွာပဲ ရွိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ မရွိပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာမွ မရွိဘဲ ခင္ဗ်ား။ လႊတ္ေတာ္ကို အျပစ္တင္လုိ႔ မရပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တုုိင္းျပည္မွာ ခ်က္ခ်င္း ျပဳျပင္ၾကရမယ့္၊ အေျဖရွာရမယ့္ လုပ္ငန္းႀကီး ေလးခု ရွိပါတယ္။ သမၼတ အာဏာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဆုိရင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြေပါ့ ခင္ဗ်ား။
(၁) လွ်ပ္စစ္မီး ျပႆနာ။
(၂) လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ျပႆနာ။
(၃) အင္တာနက္ ျပႆနာ။
(၄) ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရွိေရး ျပႆနာ။
ပထမဆံုး လွ်ပ္စစ္မီး ျပႆနာကို ေဆြးေႏြးပါမယ္။ တေလာက ေလာပိတ ေရအား လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ မလွမ္းမေ၀းမွာရွိတဲ့ ေဒသရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ အမတ္တစ္ေယာက္က လႊတ္ေတာ္မွာ ေမးခြန္း ေမးပါတယ္။ အတိ အက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။
သူေမးတဲ့လုိရင္းအဓိပၸာယ္ကေတာ့ အဲဒီနားက ရြာသံုးရြာ ... အဲ ... ေဒသသံုးခုကို ဘယ္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီး ရေအာင္ လုပ္ေပးမလဲ ဆုိတာ သိခ်င္ပါတယ္ တဲ့။ သက္ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီး ကလည္း ျပန္ေျဖပါတယ္။ အဲဒီ ေဒသ ေတြကို လွ်ပ္စစ္မီးေပးဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘတ္ဂ်က္ ခြင့္ျပဳခ်က္ အရ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ က်မွ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္မယ္တဲ့။
သံုးႏွစ္ ေစာင့္ဦးေပါ့ ခင္ဗ်ား။
ဒီေမးခြန္းကို ဥပမာ အျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပတာပါ။
ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လွ်ပ္စစ္မီး မရတဲ့ ေဒသေတြကလည္း မီးရ ခ်င္တယ္။ လွ်ပ္စစ္မီး မွန္မွန္ မရတဲ့ ေဒသကလည္း မွန္မွန္ ရခ်င္တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး လုိေနရာကလည္း ေႏြမွာ လွ်ပ္စစ္ ဒုကၡ မေရာက္ခ်င္ၾက ေတာ့ဘူး။
ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမွာလဲ။
အစိုးရမွာလည္း ဘတ္ဂ်က္က မရွိဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဒီလွ်ပ္စစ္ ဒုကၡကို ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့နည္း ကို (၁၀-၇-၂၀၁၂)ေန႔ထုတ္ သစၥာ မဂၢဇင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္းပါး ေရးၿပီးပါၿပီ။
ေအာက္စဖို႔ဒ္ တကၠသုိလ္က ပါေမာကၡ Paul Collier ျမန္မာႏုိင္ငံ ကိုလာေရာက္ၿပီး အႀကံျပဳသြားတာပါ။ ဒီေန႔အာဖရိကတုိက္က ကင္ညာႏုိင္ငံမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ကမၻာေက်ာ္ဂ်ီအီး (GE) လွ်ပ္စစ္ ကုမၸဏီႀကီးကို ေခၚၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို လွ်ပ္စစ္မီးလင္း ေအာင္ လုပ္ေပးဗ်ာ ဆုိၿပီး တာ၀န္ေပးလုိက္ပါ။ သူတို႔ အာဖရိကမွာ ေကာက္ခံတဲ့ မီတာႏႈန္းက ေလာင္စာတန္ဖိုး အေပၚမွာ တစ္ယူနစ္ကို သံုးျပား (၃ Cents) ပဲ ယူပါတယ္။ တစ္ယူနစ္ အေပၚ ေလာင္စာစရိတ္ တစ္ျပား (၁ Cent) ဆုိရင္ သူတို႔ တစ္ယူနစ္ မီတာခႏႈန္းက (၄ Cents) ပဲ ရွိပါတယ္။
တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ သူတုိ႔ လွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံု ေတြတည္ မယ္။ မီးႀကိဳးေတြ သြယ္မယ္။ တျခား လုိအပ္တာေတြ သူတုိ႔ပိုက္ဆံ အရင္းအႏွီးႏွင့္ အကုန္ လုပ္ေပးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ ေရအား လွ်ပ္စစ္ စက္႐ံုေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒီစက္႐ံုေတြ ကိုလည္း သူတုိ႔ကို လႊဲေပး လုိက္႐ံုပါပဲ။ အခက္အခဲ ေတြကို သူတုိ႔ ရွင္းေပးလိမ့္ မယ္။ ဒီေန႔ ေခတ္စားေနတဲ့ ဘီအုိတီ စနစ္ေပါ့ ခင္ဗ်ား။ အဲဒီလုိ ကမၻာ့ အင္အား အႀကီးဆံုး ကုမၸဏီႀကီးေတြကို တာ၀န္ေပးရင္ အတတ္ပညာပိုင္း (Technology) အားနည္း ေနၾကတဲ့ ဒုကၡကလည္း ကင္းလြတ္သြားၿပီ။ ေနာက္ ... ဒီေန႔ အေမရိကန္ရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေပၚ က်င့္သံုးတဲ့ စီးပြားေရး မူ၀ါဒကလည္း လံုး၀ ပြင့္လင္းတဲ့ မူ၀ါဒကို သံုးေနတာဆုိ ေတာ့ ၾကားမွာ ဘယ္သူမွ ျဖတ္စားလုိ႔ မရဘူး။ လာဘ္ယူလုိ႔ မရဘူး။ ခုိးလုိ႔ မရပါဘူး။
ကဲ ... ဒီလုိသာ လုပ္လုိက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ခ်က္ခ်င္း မီးလင္းသြားၿပီ မဟုတ္လား။
(၂) လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ျပႆနာ
ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒီေန႔ အာရွလမ္းမႀကီးရဲ႕အဓိကက်တဲ့ ပထ၀ီ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အိႏၵိယကို ကုန္းလမ္းက ဆက္သြယ္ဖုိ႔က ျမန္မာႏုိင္ငံကို မျဖတ္လို႔မရပါဘူး။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကလည္း ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ကို ကုန္းလမ္းက ထြက္ဖုိ႔က ျမန္မာႏုိင္ငံကို မျဖတ္လုိ႔ မရပါဘူး။
ဒီႏုိင္ငံေတြ အားလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံကသာ ဖိတ္ေခၚလုိက္ပါ။ ဘီအုိတီ စနစ္နဲ႔ လုပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါ။ ေျပးလာ ၾကပါလိမ့္မယ္။
မိမိအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ ႏုိင္ငံေတြ ... ကုမၸဏီႀကီးေတြကို ေခါင္းေခါက္ ေရြးေပါ့ခင္ဗ်ား။
ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေတြ မေကာင္းဘဲ ဘယ္လုိမွ တည္ေထာင္လုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီေန႔ ေဆာက္လုပ္ဖုိ႔ အဓိက လမ္းမႀကီး သံုးခုပဲ လုိအပ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္မွ မႏၲေလး၊ ျမစ္ႀကီးနားလမ္း။
ရန္ကုန္မွ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ထား၀ယ္၊ ၿမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းလမ္း။
ရန္ကုန္မွ ပုသိမ္လမ္း။
က်န္တဲ့ ေဒသေတြကေတာ့ အဲဒီ လမ္းမႀကီးေတြကို လမ္းသြယ္ေတြနဲ႔ ေဖာက္၀င္ ၾကေပါ့ ခင္ဗ်ား။
(၃) အင္တာနက္ ျပႆနာ
ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သံုးေနရတဲ့ အင္တာနက္စနစ္၊ အင္တာနက္ ျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ဒီေန႔ ကမၻာႀကီးကို ဘယ္လုိမွ ဆက္သြယ္လုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။
Voice Over IP ...။
အင္တာနက္နဲ႔ တယ္လီဖုန္း ကလည္း ခြဲျခားလုိ႔ မရပါဘူး။ တြဲပါ ေနပါတယ္။
ဒီေန႔ အင္တာနက္ ၀န္ေဆာင္မႈ အတြက္ ေပးေဆာင္ ေနရတဲ့ အခ။
တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ခ ...။
ဒီစရိတ ္ႏႈန္းထား ေတြကလည္း အလြန္ ျမင့္ေနပါတယ္။
ခြင့္လႊတ္ပါ ခင္ဗ်ား။
ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေနတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ တယ္လီဖုန္း သံုးခြင့္ႏွင့္ အင္တာနက္ သံုးခြင့္ေတြကို ယခင္ အာဏာပိုင္ ေတြက လက္နက္ အျဖစ္ သံုးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ အက်ဳိးအတြက္ပဲ အဓိက ထားၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္လူလာ ဖုန္းသံုးခြင့္ ဆင္းကတ္ျပား ရဖို႔ က်ပ္ေငြ ၁၅ သိန္း ... သိန္း ၂၀ ေပးခဲ့ၾကရတာ ကမၻာမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီေငြေတြ ဘယ္ေရာက္ သြားသလဲ။
ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဘ႑ာတုိက္ထဲကို ေရာက္သလား။ ပုဂၢလိက အိတ္ေတြ အထဲကို ေရာက္သြားသလား။
အေရးယူဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းမွတ္တမ္း တင္ဖို႔အတြက္ လြတ္လပ္တဲ့ စံုစမ္း စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔တစ္ခုကို ဖြဲ႕ၿပီး စံုစမ္း စစ္ေဆး သင့္ပါတယ္။
ဒီအင္တာနက္ ၀န္ေဆာင္မႈကိုလည္း ကမၻာ့ အင္အား အႀကီးဆံုး ကုမၸဏီတစ္ခုကို ဘီအိုတီ စနစ္ႏွင့္ပဲ လံုး၀ လႊဲအပ္ လိုက္သင့္ပါတယ္။
ခ်က္ခ်င္း အင္တာနက္ ၀န္ေဆာင္မႈနဲ႔ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္မႈေတြ ကမၻာ အဆင့္မီ ဘ၀ ျမန္မာေတြ ေရာက္သြားၾကပါလိမ့္မယ္။
(၄) ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရွိေရး ျပႆနာ
အဲဒါက အေရးႀကီးဆံုး ျပႆနာပဲ ခင္ဗ်ား။
ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားကို ျပန္ဦးေမာ့ေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔က ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ မရွိရင္ ဘယ္လိုမွ ျပဳလုပ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။
ဘီအိုတီ စနစ္ႏွင့္ ရွင္းလို႔ ရႏုိင္တဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီျပႆနာကို အဓိက ဦးေဆာင္ ေျဖရွင္း ကိုင္တြယ္ရမွာက အာဏာရ အစိုးရေပါ့ခင္ဗ်ား။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရ တစ္ခုထဲလည္း တာ၀န္ယူလို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရရွိဘဲနဲ႔လည္း ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ဒီျပႆနာကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေဆြးေႏြး ေတာ့ပါဘူး။ (July 9-15-2012) ေန႔ထုတ္ The Voice Weekly မွာ ေဆာင္းပါး ေရးၿပီးခ ဲ့ပါၿပီ။ ဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရရွိဖို႔က ...။
(၁) အစိုးရ
(၂) လႊတ္ေတာ္
(၃) တရား႐ံုး
(၄) စာနယ္ဇင္း
(၅) ျပည္သူလူထု
ဒီ ငါးခုလံုးက တာ၀န္ ယူၾကရပါမယ္။
(၁) အစိုးရရဲ႕ အဓိကတာ၀န္က ဒီေန႔ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ကို လြတ္လပ္တဲ့၊ ပြင့္လင္း ျမင္သာတဲ့၊ တာ၀န္ ေက်တဲ့ ျပည္သူကို အမွန္တကယ္ အက်ဳိးျပဳတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အဖြဲ႕အစည္း ေတြျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။
(၂) လႊတ္ေတာ္က ဒီေန႔ ျပည္သူကို ဒုကၡေပးေနတဲ့ ဥပေဒေတြ ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ၿပီး ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳမယ့္ ဥပေဒသစ္ေတြကို အစားထိုးဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
(၃) တရား႐ံုးကေတာ့ အသက္ေပါ့ ခင္ဗ်ား။ ဒီအပိုင္းကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေဆြးေႏြး ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ တရား႐ံုးေတြရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ကို ဒီေန႔ အမႈ ျဖစ္ဖူးသူတုိင္း သိၾကပါတယ္။ ဒီတရား႐ံုး ျပႆနာေတြက လည္း ေျဖရွင္းလို႔ မရႏုိင္တာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
အစိုးရပဲ အဓိက တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္း ရမွာပါပဲ။
(၄) စာနယ္ဇင္း။ ဒီေန႔ ၂၀.၈.၂၀၁၂ မွာ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးတင့္ေဆြရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာျပခ်က္အရ (ဆင္ဆာ) မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာနယ္ဇင္း ေလာကအေနနဲ႔ေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရး ေတြကို အကုန္ ရခဲ့ၾက ပါၿပီ။ ေရွ႕မွာ စာေပစိစစ္ေရး ႐ံုးနဲ႔ ျပႆနာ ဘာမွ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံေခတ္ကို ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီ။
အလြန္ ၀မ္းသာတယ္ ခင္ဗ်ား။
ဘာေၾကာင့္ ၀မ္းသာသလဲ။
တိုင္းျပည္ရဲ႕ အက်ဳိးကို ပိုၿပီး လုပ္ခြင့္ရခဲ့ ၾကတဲ့ အတြက္ပါ။ ဒီလို အခြင့္အေရးကို ရလုိက္တဲ့အတြက္ စာနယ္ဇင္းတုိက္ ေတြက တရား႐ံုး သတင္းေထာက္ေတြ ခန္႔ထား ၾကေတာ့မယ္။
တရားသူႀကီး တစ္ဦးရဲ႕ တရားစီရင္ခ်က္ မွားရင္ မွားသလို ေထာက္ျပ ၾကေတာ့မယ္။
အစိုးရကလည္း ခ်က္ခ်င္း အေရးယူေတာ့မယ္။ မွန္ပါတယ္။ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ မရွိတာဟာ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဥပေဒစိုး မိုးမႈ အျပည့္အ၀ မရွိႏုိင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ ထားသလိုပါပဲ။
ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီအေမွာင္ထုထဲက လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကၿပီ။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဥပေဒစိုးမိုးမႈ ပိုရွိေအာင္ ယခင္ကထက္ ပိုၿပီး လုပ္ႏုိင္ၾကေတာ့မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။
(၅) ျပည္သူလူထု။ ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံမွာ ဥပေဒ စိုးမိုးမႈရွိေရးဟာ လူထု အေပၚမွာလည္း အလြန္တည္ပါတယ္။ လူထုက ဥပေဒ ကို သိနားလည္ရပါမယ္။ ေလးစား လုိက္နာရပါမယ္။ ဥပေဒ မေလးစားသူကိုလည္း ဆြဲထုတ္ ျပရဲရပါမယ္။ အဲဒီလို ဆြဲထုတ္ ျပႏုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္က ေပးထားရပါမယ္။
ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒါပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္က ိုခ်က္ခ်င္း ဦးေမာ့လာခ်င္ရင္ အထက္ပါ အခ်က္ ငါးခ်က္ကို အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူ လက္တြဲၿပီး ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါ။
ႏုိင္ငံရဲ႕အေျခခံ အေဆာက္အဦေတြ ခ်က္ခ်င္း ခုိင္မာလာလိမ့္ မယ္။ ဒီအေျခခံ အေဆာက္အဦေတြ ခိုင္မာလာမွပဲ ျပည္ပက ၀င္လာ မယ့္ အရင္းအႏွီးႏွင့္ ေခ်းေငြ၊ ေထာက္ပံ့ေငြ၊ အကူေငြေတြကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရႏုိင္ပါမယ္။
အဲဒီေငြ အရင္းအႏွီးေတြ ေရာက္လာမွပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔ မ်က္ႏွာငယ္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ ၾကပါလိ့မ္မယ္။
Ref:The Voice
